Naszła mnie dzisiaj ochota i zaczęłam pisać książkę... No, nie nazywajmy tego jeszcze książką, ale może kiedyś ;) Piszcie, oceniajcie, wyrażajcie swoje zdanie. Miłego czytania ;) wiem, że jest późno, no i co z tego ;)Na początku była pustka. Czarna, nędzna, bezdenna pustka. W lodowatej otchłani ukazała się jasna, połyskująca gwiazda, z której narodziła się dama. Pani Wszechświata. Patrząc na wszech ogarniającą ciemność zaczęła płakać, ulało się tysiące łez zanim zrozumiał, że musi coś z tym zrobić. Z pyłu i gazu stworzyła gwiazdy, które miały rozjaśniać smutną czerń panującą w kosmosie. Z czasem pojawiły się planety, różniące się od siebie prawie wszystkim. Zaczynając od różnej temperatury, wielkości, masy aż po ich kolor i skład chemiczny. Jedną z planet oddała pod władanie swoim córkom; bogini (wody) Su, (powietrza) Have, (ziemi) Yunie, (ognia) Yangin i (ciemności) Punição. Dziewczęta chciały zadbać o te planetę razem, więc każda dała coś od siebie. Yuna sprawiła by ziemia była żyzna i pełna zieleni. Su zatroszczyła się o oceany, by lśniły od czystej, błękitnej wody. Have do atmosfery sprowadziła tlen, a Yangin przysięgła, że kiedy jakakolwiek istota będzie potrzebowała ciepła i światła, ona mu je da, pod postacią ognia. Punição miała zadbać by każdą noc oświetlały gwiazdy i by każda zbłąkana dusza zaznała spkoju, choć dla niej to nie było aż tak ważne zajęcie jak sprowadzenie mórz i oceanów lub panowanie nad powietrzem. Gdy boginie skończyły swoje dzieło, ich matka wręcz pękała z dumy. Planetę nazwała Ziemia po swojej pierworodnej córce Yunie.Kiedy na Ziemi pojawiło się życie boginie dbały nad nim od samego początku. Najpierw Su przyglądała się jednokomórkowcom pływających w jej wodach, gdy zwierzątka wyszły na ląd Have i Yuna czuwały bez przerwy nad ich losem. Po pojawieniu się ludzi zaczęła się praca Yangin. Gdyż świat był bardzo niebezpieczny, a ona oświetlała im drogę. Jedynie Punição nie miała co robić, znudzona zaczęła tworzyć różnego rodzaje nieszczęścia; huragany, tsunawi, trzęsienia ziemi i pożary.W końcu jej matka zezłoszczona i rozczarowana umieściła ją w głębi ziemi by dbała o zmarłe dusze które już odeszły z tego świata ale za karę Punição została w podziemiach na zawszę.Legendy o pięciu boginiach i Matce Naturze – nazwaną tak z powodu zapoczątkowania światła i życia - znał już cały świat, w poszczegulnych krajach były ręcznie zrobione ich posągi a nawet świątynie. Lecz z czasem ludzie przestali wierzyć w swoje stworzycielki i “ magiczne pojawienie się świata ”. Zaczęli odkrywać nowe lądy i patrzeć w gwiazdy, już nie wystarczało im proste życie. Ciągle zadawali pytania ; Jak? Kiedy? Skąd? – i najgorsze pytanie którego nieznosiły boginie – Dlaczego? To tak jakby człowiek wogóle nie dostrzegał i nie doceniał darów które miał i nie potrafił ich wykorzystać. Rok 1863Ludzie odkryli, można by powiedzieć, że już cały świat... oprócz jednej małej wysepki połorzonej na środku Atlantyku. Bogini Su miała swoją własną wyspę, gdzie czcili i składali jej cześć syreny i trytoni – pół ryby, pół ludzie. Wyspa była wypełniona przeróżnymi kwiatami i kszewami, a przy brzegu rosły piękne rafi koralowe mieniące się tysiącem barw. Cała wyspa była jednym, wielki chołdem dla Su, syreny w świątyni rodziły dzieci i nadawały im imiona , a trytoni co roku odnawiali wszystkie pomniki i świątynie na wyspie jak i w oceanie pod wyspą. Ocean był i ich światem, wymarzonym miejscem do życia, ale Su postawił im jeden warunek; nie mogą odpłynąć za daleko od wyspy.
