Są ludzie, ale nie mają oni żadnych ambicji, żadnych celów. Wszystkie wartości (jak miłość, ojczyzna) zanikły... Zauważyłam, że bardzo mało osób jest w stanie powiedzieć "Dlatego właśnie żyję" albo "Bez tego bym umarł". Częściej spotykam się z wypowiedziami typu "Ehh ja to już nie jestem nikomu potrzebny" albo "Nie mam po co żyć". To jest strasznie smutne, wiedzieć, że nie ma sie nic, za czym mogłoby się podążać, tylko chwiać sie na różne strony.Mam wrażenie, że zewsząd dotyka nas ta choroba społeczeństwa. Starsi ludzie często mówią, że już nie chcą żyć lub narzekają na swój kraj. Dzieci dorastają, dojrzewają ze zbyt dużym wpływem mediów, co budzi w nich brak szacunku do ludzi i samego siebie, chłopcy zaczynają wykorzystywać, a dziewczynkom pasuje bycie wykorzystywanymi...Ludzie nie mają nic co byłoby dla nich najważniejsze...Inną sprawą, jest to, że kobiety zbyt mocno dążą do swojej "niezależności" i równouprawnienia. Owszem, wszyscy powinni mieć równe prawa. Ale już kultura i tradycja to coś zupełnie innego. Od wieków to mężczyźnie odsuwali krzesła, otwierali drzwi., Teraz to wszystko zanika.Zanika to co najważniejsze, wartości, tradycja i natura. Nie uważacie, że XXI w. strasznie dużo zmienił? I czy te zmiany, nazywane dobrymi, są faktycznie dobre i czy nie zachodzą za szybko? Czy ludzie nie powinni czasem zastanowić się nad takimi rzeczami?Smutno mi dzisiaj, myśląc nad dzisiajszym światem i obrazem przyszłości...Moim celem jest uszczęśliwianie ludzi. Czy wy macie swoje cele, powiedzcie że TAK. . .Moze gdyby wiele osób powiedziało co myśli, to może świat byłby chociaż troche lepszy? Miałby jakiś kolor? Wiem, że to trochę dziwne, takie popołudniowe przemyślenia, ale chciałabym być taką małą osóbką która coś cokolwiek zmieni...
