Łzy wzruszenia są najpiękniejszym obrazem kojącym naszą duszę. Czy zgadzasz się z tym stwierdzeniem?Dlaczego tak/nie?Jeśli tak, to dlaczego akurat ten rodzaj łez/ogólnie łzy tak dobrze na nas, ludzi działa?Co za to odpowiada? Dzięki czemu odzyskujemy później spokój, równowagę wewnętrzną i możemy wrócić do "normalnego" życia?Czy dzieje się tak tylko w przypadku płaczu ze wzruszenia, czy innych, negatywnych emocji również?Jak często płacz ze wzruszenia u ludzi występuje, z jakich zwykle powodów i w jakich sytuacjach/okolicznościach zazwyczaj?Czy u każdego człowieka wygląda to tak samo, niezależnie od jego wieku, płci, osobowości, poglądu na świat, stopnia wrażliwości, aktualnej sytuacji życiowej, doświadczenia życiowego, wykształcenia, wykonywanego zawodu itp., itd.?Jak myślisz?Dlaczego tak uważasz?Jesteś optymistką/stą, realistką/stą, czy pesymistką/stą?Ile masz lat, jakiej jesteś płci, jak często ronisz łzy wzruszenia, jak często ogólnie płaczesz i dlaczego?Uzasadnij. Cenię sobie sensowne i rozwinięte odpowiedzi.Chamskie odpowiedzi od razu będą usuwane.
