Początek rozpowszechniania się Religii Bogini Izydy poza granice Egiptu to koniec istnienia rodzimych Dynastii i rozszerzanie się Jej kultu na Nubię.W końcowym okresie istnienia Starożytnego Egiptu powstała Świątynia Izydy na wyspie File, która stała się Religijnym centrum Egipcjan i Nubijczyków. W hymnach z tej Świątyni Bogini jest wtedy nazywana "Panią Niebios" - jak Ozyrys w Podziemiach i Horus na Ziemi.Drugim miejscem poza granicami Egiptu, w którym powstał kult Izydy były Ateny - została tam zbudowana pierwsza grecka Świątynia tej Bogini, przed lub w IV wieku przed naszą erą, przez Egipcjan żyjących w Atenach.Od czasów podboju Egiptu przez Aleksandra Wielkiego kult Bogini Izydy rozpowszechnił się w całej Grecji. Jaj Świątynie nazywane są Isideion albo Iseion. Pierwszy duży Isideion znajduje się w Behbeit El-Hagar.Świątynie poświęcone Bogini Izydzie otrzymywały odtąd dwie nazwy: albo Izydejon (od Jej imienia) albo Serapejon (od imienia Jej partnera). Najważniejszą Świątynią, w której Ją czczono stał się Serapejon w Aleksandrii.Grecy widzieli Jej podobieństwo do Demeter – matki opłakującej i szukającej córki Kory do Izydy – żony i siostry opłakującej i szukającej brata i męża Ozyrysa.Została też utożsamiona z Io – kochanką Zeusa, którą Bóg przemienił w krowę z obawy przed żoną, a która po odkryciu przez Herę Jej romansu z Zeusem była ścigana przez Boginię do Egiptu.Izyda jest też czasami identyfikowana z Artemidą i Tyche.Bogini ta była łączona też z morzem – wzięło się to od Izydy w Barce Re.Izyda miała w nadmorskich miejscowościach greckich przydomek "Pelagia" (Morska) - jako patronka żeglarzy i kupców.Czasami nazywano Ją Isis Pharia - nosiła wtedy płaszcz falujący jak żagiel. Przydomek Pharia wziął się od żagla i latarni morskiej na Faros.W starożytnej Grecji kult Izydy uległ silnej hellenizacji W tej uwspółcześnionej formie obok Izydy występował Jej nowy towarzysz Serapis/Ozyrys, a Jej syn Horus otrzymał nowe, greckie imię Harpokrates.Bogini poświęcona była róża, a korona z róż zwanych "świętymi różami abisyńskimi" stanowiła część wyposażenia Zmarłych.Greccy wielbiciele Isis przypisywali Jej też wynalezienie małżeństwa.Najbardziej rozpowszechniony kult Izydy w państwach Grecji istniał w Koryncie.W czasach Ptolemejskich Izydzie przypisano władzę nad całą naturą.Kobiety z Dynastii Ptolemejskiej uznawały Izydę za swoją opiekunkę. Arsinoe, żona Ptolemeusza II, występowała publicznie jako żywe wcielenie Bogini, nosząc symboliczne dla Niej szaty i atrybuty. Naśladowała Ją Kleopatra VII nazywając siebie "drugą Izydą".Z ziem Egipskich kult Bogini rozprzestrzenił się we wszystkich koloniach greckich i w całym basenie Morza ŚródziemnegoBogini Izyda czczona była też w Imperium Seleucydów i w Persji.W II wieku przed naszą erą Jej kult dotarł na Sycylię i do Italii. W Herkulanum i Pompejach powstały Izydejony, a w Kampanii, w Puteoli – wówczas najważniejszym mieście portowym południa - powstał Serapejon. Stąd kult Bogini dotarł do Rzymu.Pod koniec okresu hellenistycznego powstały Misteria na cześć Izydy. Kult Misteryjny zarezerwowany był dla wtajemniczonych, miał charakter ezoteryczny, opierał się na wierze w zmartwychwstanie po śmierci (tak jak Ozyrys zmartwychwstał dzięki Izydzie).Po podbiciu Egiptu przez Rzymian kult Izydy trafił do państwa rzymskiego i jeszcze bardziej rozprzestrzenił się w całym basenie Morza Śródziemnego, a później dotarł nawet do północnych granic Cesarstwa.Świątynia Izydy na Kapitolu w pierwszym wieku przed naszą erą została zbudowana przez osoby prywatne.Cesarz Kaligula na Polu Marsowym wybudował Świątynię Bogini, zwanej tam Izydą Polną (Isis Campensis).Na północy Italii głównym centrum kultu była Akwileja, sięgał on jednak we wschodnich prowincjach cesarstwa aż po Panonię (Węgry), a na zachodzie po Hiszpanię i francuską Bretanię. W Niemczech wspólne sanktuarium Izydy odkryto w Moguncji. W basenie śródziemnomorskim Świątynie Bogini umiejscowiono nie tylko w Libii, Tunezji, Libanie i Turcji, ale także w Sudanie i Jordanii.W czasach Rzymskich uważano że kobiety są zdolne do połączenia sie z Izydą i Neftydą w Zaświatach.Wyznawcy czasami określali się jako Isiacus lub Isiac, co świadczy o Jej wielkim znaczeniu. Isici byli niewielką grupą, jednak pochodzili ze wszystkich warstw społeczeństwa - od niewolników po członków rodziny cesarskiej.. Kobiety w Religii Izydy mogły pełnić takie same funkcje w kulcie jak mężczyźni.W kapliczkach domowych figurki Bogini znajdowały się od I wieku przed naszą erą do IV wieku naszej ery.Rzymianie uważali, że ta Bogini czuwa nad rodzącymi kobietami, opiekuje się rolnictwem i prawem, rządzi losem ludzi, a także wynalazła małżeństwo i rodzicielstwo. Była też określana jako Izyda Invicta – "Niepokonana" - chroniąca żołnierzy.Jednym z wyznawców Izydy był Apulejusz.Pod koniec Starożytności Izyda zaczęła uosabiać niebo, a na wyspie File istniała Świątynia Izydy, która przetrwała do końca Starożytności i była najdłużej działającą Świątynią politeistyczną w Cesarstwie Rzymskim- kult Izydy przetrwał tam do pierwszej połowy VI wieku naszej ery, gdyż wówczas cesarz Justynian nakazał zamknięcie sanktuarium na wyspie File (550 rok).Religia Bogini Izydy miała wpływ na Chrześcijańskie wierzenia i praktyki, takie jak kult Maryi – postać Matki Boga, Matka Boska Opiekuńcza z Jezusem na rękach jest taka sama jak postać Izydy z małym Horusem na kolanach.
