Od zawsze jem słodycze, ale od ok. 4ch lat jem je nałogowo. Tabliczka czekolady+jakiś batonik dziennie to minimum. Wolę zjeść 500g orzeszkow w czekoladzie niż normalny posiłek. Nie wyobrażam sobie dnia bez czekolady. Mam przez to okropne problemy z żołądkiem i sercem. Mam 20 lat i duże szanse na zawał. Nie mam nadwagi jednak cukier robi swoje. Nie pamiętam kiedy ostatnio jadłam obiad. Nie chcę się nawet w to bawić, bo wiem że jak zjem zdrowy, normalny posiłek to nie będę zadowolona, więc i tak sięgnę po słodycze. Czekolada daje mi szczęście. Kocham stan kiedy ją jem. Uwielbiam myśleć, że zaraz wejdę do sklepu i będę mogła sobie coś wybrać. Myślę o tym cały dzień. Nie chcę przestać, ale muszę. Strasznie popsuły mi się zęby, mój dentysta jest zły, bo próbuje mi wtłuc coś do głowy. Włosów nigdy nie miałam tak cieniutkich jak teraz. Paznokcie też dramat. A o cerze to nie chcę nawet wspominać. Patrzę w lustro tylko gdy maluję rzęsy albo reguluje brwi. Współczuję innym, że muszą na mnie patrzeć:D Ale najgorsze jest to, że wątroba, żołądek i serce powoli odmawiają posłuszeństwa. Lekarz powiedział, że jak tak dalej pójdzie to za 10 lat może mnie już nie być. Przejęłam się strasznie, ale żeby poprawić sobie humor i nie myśleć o tym to kupiłam sobie lody i pączki. Najgorsze jest to, że ja nie chcę przestać. Ale boję się umrzeć. Jednak wydaje mi się, że łatwiej mi Bedzie przygotować sie do śmierci niż do niejedzenia słodyczy.
