Miałam przepisane leki od psychiatry ale jewyrzucałam za każdym razem jak rodzice siędomyślali. Dwa razy miałam przepisane zapierwszym razem to powiedziałam że niewykupiłam bo rodzice mi wyrzucili receptę a zadrugim razem wykupiłam ale nie zdążyłamwziąć do końca tylko kilka dni brałam bo sięojciec dowiedział i musiałam wyrzucić. Niechcę żeby ktokolwiek się dowiedział, że bioręjakiekolwiek leki bo grzebie byle gdzie się da.Często prowadzi do tego aby tylko wzbudzićjakąś kłótnie. Normalnie mi w pokoju grzebałojciec. Tak bardzo go nienawidzę... No, aleprzestałam też chodzić na terapię do poradnipsychologicznej. Głupio mi tam iść ponowniejak i do psychiatry a moje myśli samobójczenasilają się znowu. chce mi się płakać. niewychodzę znowu do otoczenia boję się go.nie wiem co mam już zrobić nie umiem wniczym pozbierać swoich myśli często sięblokuje i nie kontaktuje przez jakiś czas. niewiem co mam zrobić mam tego już dosyć.skopiowałam bo źle dodałam.zwariuję z nimi wokoło tylko gadać potrafią nic więcej. nie chce żebym jakichś leków brała. jak to on ujął "zdrowi nie chodzą do psychiatry" a ojcowie nie dręczą psychicznie od urodzenia dziecka. no bynajmniej nie powinni. ja rozumiem że jest dużo problemów i wg ale jak tu żyć ? nie da się poprostu. do teraz mi wypomina jak byłam przez 2 tygodnie w szpitalu w lublincu. obiecywał że będzie już okey a znowu się zawiodłam. nie chce już tego nie chcę tego smutku nic nie chce oprócz tego żeby z tąd odejść. może spotkam dziadka. ale Agula! nie chcę jej zostawić ale nie widzę innego rozwiązania. jest już przygotowana na to żeby postawić się ojcowi. nie wiem już nawet co napisałam na początku mam wir myśli w głowie.
